Drunk Sinatra, bar στην Αθήνα

Το σκηνικό ξυπνάει τον interior designer μέσα σου, η μουσική έχει την ανεμελιά των δεκαετιών μέχρι το ’70 και το «I’ve got you under my skin» ακούγεται ιδανικό για να τσουγκρίσεις το ποτήρι σου με τον drunk Frank στο εμπορικό τρίγωνο της Αθήνας.

Σκέψου την έξαψη που νιώθεις όταν μπαίνεις σε ένα vintage επιπλάδικο και προσπαθείς να μάθεις με τη μία την προέλευση όλων των αντικειμένων. Πρόσθεσε εκείνη ενός μουσικόφιλου που αντικρίζει στην είσοδο τον Frank Sinatra να τον υποδέχεται κλείνοντάς του το μάτι (ίσως τη στιγμή που η pinup Νίκη Χάγια παίζει «Kokomo» και «Blue Suede Shoes» ) κι ενός πότη που συναντάει πίσω από την μπάρα τον Γιάννη, ο οποίος του έχει φτιάξει πολλά cocktails στο «Soul». Τώρα έχεις την αίσθηση που σου προκαλεί αυτό το καινούργιο bar στον πεζόδρομο της Θησέως, στο μέσον περίπου της Κολοκοτρώνη. Είναι τόσο ρετρό και τόσο βιομηχανικό όσο χρειάζεται, ώστε να αποφεύγει την κατηγοριοποίηση και να απευθύνεται σε κοινό που την ψάχνει τα βράδια. Ευθύς αμέσως υποχρεώνω τον Θοδωρή, έναν από τους ιδιοκτήτες, σε ξενάγηση, την οποία ξεκινάει πολύ πρόθυμα από τη μοναδική μπάρα (κομμάτια από έπιπλα κολλημένα περίτεχνα από τον Ρωμύλο Καραμούζη, τον οποίο πρέπει να αναζητήσετε στο Μεταξουργείο όσοι ασχολείστε με τη διακόσμηση ), συνεχίζοντας με μια πολύχρωμη συλλογή από βάζα Murano, τον παλιό κόκκινο κερματοδέκτη που αν δεν τον είχε βουτήξει κάποιος νοσταλγός θα σας έδινε αφορμή να αστειευτείτε για την… επιστροφή στη δραχμή, τα original ’60s πλακάκια στον τοίχο από μια αποθήκη στη Λιοσίων που «αν σπάσουν δεν θα έχω να τα αντικαταστήσω γιατί αγόρασα την τελευταία παρτίδα». Εκείνος και η Βάσω, η δεύτερη ιδιοκτήτρια, διατηρούν μια συλλογή ίσαμε «150 τετραγωνικά με στοιβαγμένα αντικείμενα». Έχουμε πολλά ακόμα να δούμε εδώ μέσα… Στο μεταξύ, ο Γιάννης με δροσίζει με ένα Honey Jar με ρούμι, μέλι και φρούτα (την επόμενη φορά υπόσχεται να μου το σερβίρει κανονικά σε βαζάκι του μελιού ) και στη συνέχεια σκαρώνει μια μαργαρίτα με μαρμελάδα πορτοκάλι της θείας του – όταν θα πάτε εσείς θα έχει τυπωθεί πλέον ο κατάλογος με τα cocktails και τα επιλεγμένα κρασιά που τα προσφέρουν σε ποτήρι και τα προτιμάει πολύ ο κόσμος. Η Νίκη βάζει «Lambada» και ο Χρήστος, τρίτος ιδιοκτήτης, με μακρά θητεία ως DJ, που φροντίζει τα της μουσικής και νωρίς παίζει jazz και bossa nova, λέει γελώντας ότι αναζητάει στην database του μυαλού του αν αυτό το κομμάτι κυκλοφόρησε πριν το ’70. Εδώ υπάρχει ένα άτυπο music policy, ευρύ ώστε να περιλαμβάνει jive, swing, blues, που σταματάει στις αρχές της συγκεκριμένης δεκαετίας. Οι DJs το τηρούν ευλαβικά και ο κόσμος το απολαμβάνει χορευτικά, ακόμα κι έξω στον πεζόδρομο ή στη στοά. Έχουν πολλά σχέδια στο «Drunk Sinatra»: να βάλουν φαγητό, να συνεχίσουν τις εκθέσεις στο υπόγειο, να σταθεροποιήσουν το γκρουβάτο roster των DJs, να κρεμάσουν τις γραβάτες από το παλιό γραβατάδικο που στεγαζόταν εδώ. Το σίγουρο είναι ότι η rat pack παρέα του Sinatra θα συνεχίσει να διασκεδάζει όσο στη φωτογραφία που κρέμεται στον τοίχο.

Πηγή: http://www.athinorama.gr/clubbing/article/drunk_sinatra-13657.html